Author :
Abstract
Abdurrahim Karakoç, 20. yüzyılda Türk edebiyatına unutulmaz şiirler bırakmış önemli bir şairdir. Dedesi, babası, abisi ve kardeşlerinin şiire merakı onun üzerinde büyük etki bırakmıştır. Kendisini birçok alanda geliştirmiş ve daha küçük yaşlarda yerli ve yabancı şair ve yazarları okumuş, tanımıştır. Şiire olan sevdası onu şiir yazmaya yöneltmiş ve halkın diliyle halka seslenen şiirler yazmıştır. O, şiirlerinde kendine özgü bir üslubu olan, dili çok iyi kullanan, kelimeleri istediği şekle sokabilen, kısacası Türkçeye hakim bir şiir ustasıdır. Kelimeler onun şiirlerinde derin anlamlara bürünmüş bu sayede anlatımı daha etkili hale gelmiştir. Onun şiirleri sapmaların bir türü olan “alışılmamış bağdaştırmalar” yönüyle zengindir. Şairlerin Türk şiirinin neredeyse her döneminde sıklıkla başvurduğu, sözü ve anlatımı güçlendirmek amacıyla kullandıkları alışılmamış bağdaştırmalar, Karakoç’un şiirlerinde de oldukça başarılı bir şekilde kullanılmıştır.
Bu çalışmada 20. yüzyılın en önemli şairlerinden biri olan Abdurrahim Karakoç’un “Parmak İzi ve Kan Yazısı” adlı şiir kitaplarındaki şiirleri alışılmamış bağdaştırmalar yönüyle incelenmiş, adı geçen şiir kitaplarındaki şiirlerden alışılmamış bağdaştırmalar tespit edilmiş ve örneklerle açıklanmıştır. Araştırma sonunda Karakoç’un alışılmamış bağdaştırmaları başarılı bir şekilde kullandığı, böylece şiirine anlam bakımından bir derinlik ve estetik bir değer kattığı tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
Abdurrahim Karakoç is an important poet who left unforgettable poems to Turkish literature in the 20th century. His grandfather, father, brother and siblings' interest in poetry had a great influence on him. He improved himself in many areas and read and got to know local and foreign poets and writers at a younger age. His love for poetry led him to write poetry and he wrote poems that spoke to the people in the language of the people. He is a master of poetry who has a unique style in his poems, uses the language very well, can put words into any shape he wants, in short, has a command of Turkish. Words took on deep meanings in his poems, so his expression became more effective. His poems are rich in "unusual reconciliations", a type of deviation. Unconventional combinations, which poets frequently refer to in almost every period of Turkish poetry and used to strengthen the word and expression, have also been used quite successfully in Karakoç's poems.
In this study, the poems of Abdurrahim Karakoç, one of the most important poets of the 20th century, in his poetry books "Fingerprint and Blood Writing" were examined in terms of unconventional reconciliations, unusual reconciliations were identified from the poems in the mentioned poetry books and explained with examples. At the end of the research, it was determined that Karakoç successfully used unconventional reconciliations, thus adding a depth and aesthetic value to his poetry in terms of meaning.
Keywords
- Aksan, Doğan, Şiir Dili ve Türk Şiir Dili, İstanbul 1993.
- Aksan, Doğan, Türkçenin Gücü, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Ankara 1987.
- Aksan, Doğan, Türkçenin Sözvarlığı, Engin Yayınevi, Ankara 1996.
- Dinçer, Aslıhan, Âşık Veysel’in Şiirlerinde Alışılmamış Bağdaştırmalar, TÜBAR-ⅩⅤ, 2004- Bahar/, Sayı. 15. s. 231-242.
- Ergin, Muharrem, Türk Dil Bilgisi, Bayrak Yayınları, İstanbul 2013.
- Karakoç, Abdurrahim, Parmak İzi, Alperen Yayınları, Ankara 2002.
- Karakoç, Abdurrahim, Kan Yazısı, Alperen Yayınları, Ankara 2006.
- Filiz, Mehtap, Abdurrahim Karakoç’un Şiirlerinin Tematik Açıdan İncelenmesi, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Kars 2010.
- Özçelik, Bedri, Elbistan Kültür Havzası Halk Şairleri ve Abdurrahim Karakoç’un Şiir Dünyası, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara 2021.
- Saldere, Gülsüm, Abdurrahim Karakoç’un Lirik Şiirlerinde Kelime Dünyası, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara 2001.
- Toklu, M. Osman, Şiir Dili ve Çevirisi, Akçağ Yayınları, Ankara 2003.
