Author :
Abstract
Aristoteles’in mantıkî örgüsü, o denli güçlü ve sağlamdı ki kendisinden sonra asırlar boyunca filozoflar tarafından her yönüyle mükemmel olarak gösteriliyordu. Öyle ki yüzyıllarca bu alanda hâkimiyet kurmuş ve neredeyse değişikliğe uğramadan filozofların düşünce sistemine yön veren tek mantık sistemiydi. İslam Felsefesinin yapı taşlarından olan İbni Sina, Aristoteles’in mantık ilminin tedvin yöntemi üzerine yenilikler getiren ilk filozoflardan birisidir. O, farklı açılardan Aristo mantığının tümünde değişiklikler ve yenilikler yapan bir isimdir. Bu makalede İbni Sina’nın Aristoteles mantığına kategorik olarak önermeler üzerine yaptığı yenilikler incelenecektir. İbni Sina, mantıkçılar arasında zaruri, mümkün ve mümteni diye meşhur olan önermelerin üç cihetini, değişik şekillere taksim etmiş ve bir ilk olarak cihetler arasında özel bir insicamla yeni bir düzen ortaya çıkarmıştır. Öyle ki, basit kipli önermelerin sayısı ona ve bileşik kipli önermelerin sayısı yediye kadar çıkmıştır. Bu değişiklik ve yenilik kendisinden sonra gelen mantıkçıların da kabulüne mazhar olmuştur.
Keywords
Abstract
Abstract
Aristotle's logical structure was so strong and solid that it was shown to be perfect in every way by philosophers for centuries after him. In fact, it was the only logical system that dominated this field for centuries and guided the thought system of philosophers almost without changing. Ibn Sina, one of the building blocks of Islamic philosophy, is one of the first philosophers to bring innovations to Aristotle's method of codification of logic. He is a name that made changes and innovations in the whole of Aristotelian logic from different perspectives. In this article, Ibn Sina's innovations on propositions in Aristotle's logic will be examined. İbn Sina divided the three aspects of propositions, which are famous among logicians as necessary, possible and possible, into different forms and, for the first time, created a new order with a special consistency between the aspects. So much so that the number of simple modal propositions reached ten and the number of compound modal propositions reached seven. This change and innovation were also accepted by the logicians who came after him.
